ในการศึกษาทั้งสอง การเปรียบเทียบลำดับดีเอ็นเอของผู้เข้าร่วมที่มีระดับน้ำตาลในเลือดสูงกับดีเอ็นเอของผู้ที่มีระดับน้ำตาลในเลือดปกติกลับเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ ในทั้งสองการศึกษาพบว่าMTNR1Bซึ่งเป็นยีนที่เข้ารหัสตัวรับเมลาโทนินได้รับความสนใจจากนักวิจัย ผู้ที่มีระดับน้ำตาลในเลือดสูงและเป็นโรคเบาหวาน มีแนวโน้มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงของเบส DNA หรือตัวอักษรภายในยีนมากกว่าผู้ที่มีระดับน้ำตาลในเลือดปกติ
“การค้นพบว่าตัวรับเมลาโทนินมีอิทธิพลต่อโรคเบาหวานเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง” Groop กล่าว
กระดาษแผ่นที่สามซึ่งวิเคราะห์ผลลัพธ์จากการศึกษาขนาดใหญ่ 2 ชิ้นที่มีผู้เข้าร่วมมากกว่า 18,000 คน ได้นำการค้นพบนี้ไปอีกขั้น นักวิจัยแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงของ DNA แบบเดียวกันในMTNR1B ที่ระบุในการศึกษาอีก 2 ชิ้น คือ G ที่ดูไม่มีพิษมีภัยแทนที่จะเป็น C ทั่วไป มีความสัมพันธ์กับระดับน้ำตาลในเลือดสูง ระดับอินซูลินต่ำ และที่สำคัญที่สุดคือความเสี่ยงในการเกิดประเภทที่ 2 มากขึ้น โรคเบาหวานในระหว่างการศึกษาหลายปี
นักวิทยาศาสตร์รวมถึง Groop ได้ทำการทดลองเพื่อดูว่าเมลาโทนินอาจมีปฏิกิริยาโดยตรงกับเซลล์ที่ผลิตอินซูลินได้อย่างไร
คิดว่าตัวรับเมลาโทนินจะแสดงออกในสมองเป็นหลัก ซึ่งเป็นที่ซึ่งนาฬิกาหลักของร่างกายอาศัยอยู่ ขณะนี้ Groop และเพื่อนร่วมงานแสดงให้เห็นว่าเซลล์ที่ผลิตอินซูลินที่เรียกว่าเบต้าเซลล์ในตับอ่อนของหนู หนูแรท และมนุษย์ ก็มีตัวรับเมลาโทนินเช่นกัน
การปรากฏตัวของตัวรับเมลาโทนินบนเซลล์ที่หลั่งอินซูลิน
ทำให้มีโอกาสมากขึ้นที่ตัวรับจะควบคุมการส่งออกของอินซูลินโดยตรง เมื่อนักวิทยาศาสตร์เพิ่มเมลาโทนินลงในเบต้าเซลล์ของมนุษย์ในห้องปฏิบัติการ การผลิตอินซูลินก็ลดลง การที่เมลาโทนินและอินซูลิน
มีความเกี่ยวข้องกันนั้นสมเหตุสมผล เพราะในตอนกลางคืน เมื่อระดับเมลาโทนินสูง ความต้องการอินซูลินก็ควรจะต่ำลง นักวิจัยยังไม่ทราบว่าระดับเมลาโทนินแตกต่างกันอย่างไรในคนที่อดนอน และความแตกต่างนี้อาจทำให้การผลิตอินซูลินลดลงได้อย่างไร
ความสัมพันธ์ระหว่างการนอนหลับกับระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้สร้างความประหลาดใจให้กับนักวิจัยด้านการนอนหลับบางคน Buxton กล่าวว่ามีหลักฐานสะสมมานานหลายปีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการนอนหลับกับระดับน้ำตาลในเลือด “อย่างไรก็ตาม บทบาทดังกล่าวโดยตรงสำหรับเมลาโทนินนั้นน่าประหลาดใจมาก” เขากล่าว
นักวิจัย James Gangwisch แห่งมหาวิทยาลัยโคลัมเบียในนิวยอร์กซิตี้กล่าวว่าการระบุตัวรับเมลาโทนินในฐานะตัวควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่สำคัญนั้น “เข้ากันได้ดี” กับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่พิจารณาถึงผลกระทบของการนอนหลับที่ไม่ดีต่อระดับน้ำตาลในเลือด
การศึกษาในปี 2550 พบว่าคนที่นอนหลับน้อยกว่าห้าชั่วโมงต่อคืนมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคเบาหวานประเภท 2 อย่างมีนัยสำคัญ การทดลองเกี่ยวกับการนอนหลับในห้องปฏิบัติการยืนยันแนวโน้มนี้: คนหนุ่มสาวที่มีสุขภาพดีซึ่งถูกขัดขวางไม่ให้เข้าสู่การนอนหลับลึกเพียงสามคืนไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดได้อย่างเหมาะสม การศึกษาในปี 2551 แสดงให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้น อาสาสมัครยังดื้อต่ออินซูลินมากขึ้นในระหว่างการศึกษา ในที่สุดก็ถึงระดับความไวของอินซูลินที่คล้ายกับการดื้อต่ออินซูลินของผู้ป่วยโรคเบาหวาน
Gangwisch กล่าวว่าผู้ที่อดนอนต้องการอาหารประเภทแป้งรสหวานและไม่ควบคุมน้ำตาลในเลือดได้ดี “เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่คำถามคือทำไม”
“บทความนี้เชื่อมโยงสองสิ่งนี้เข้าด้วยกัน” กอนซาโล อเบคาซิส จากโรงเรียนสาธารณสุขมหาวิทยาลัยมิชิแกน แอน อาร์เบอร์ ผู้เขียนร่วมของหนึ่งในงานวิจัยกล่าว “การนอนหลับขัดขวางนาฬิกาชีวิต และตัวรับเมลาโทนินก็ขัดขวางนาฬิกาชีวิต นี่เป็นสองวิธีที่แตกต่างกันในการขัดจังหวะนาฬิกา แต่ทั้งสองอย่างนี้นำไปสู่จุดสิ้นสุดของโรคเบาหวานเหมือนกัน”
“การค้นพบนี้ทำให้เกิดคำถามที่น่าตื่นเต้นมากกว่าที่จะตอบ” Buxton กล่าว แต่เขาเตือนว่าข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบของเมลาโทนินต่อเซลล์ที่ผลิตอินซูลินในมนุษย์นั้นยังเร็วเกินไป จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมอีกมากก่อนที่นักวิทยาศาสตร์จะเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเมลาโทนินส่งผลต่อระดับน้ำตาลในเลือดและเบาหวานชนิดที่ 2 อย่างไร
Group เห็นด้วยและชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นในการศึกษาขั้นพื้นฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวรับเมลาโทนินและการทดสอบทางคลินิกของระดับน้ำตาลในผู้ที่ได้รับอาหารเสริมเมลาโทนิน
ผู้ที่รับประทานเมลาโทนินเพื่อช่วยในการนอนหลับอาจเป็นเพียงกลุ่มดังกล่าว Abecasis กล่าวว่า “ฉันคิดว่ามันน่าสนใจที่จะติดตามอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานในคนเหล่านี้”
Credit : ribeha.net
longchampoutletsaleonline.net
arcadecrafting.com
fofan.org
alyandajfans.com
halo50k.com
newcoachfactory.com
fascistgaming.net
shamsifard.com
authenticnationalspro.com
infamousclan.net
synergyfactor.net
